கொடுக்கும் கைகளைத் தடுப்பதா? - ராஜா ராஜேந்திரன்

கொரோனா வீட்டுச்சிறை நாட்கள் ! -நாள் # 19

12/04/2020, ஞாயிற்றுக்கிழமை

காலை மணி 10 : 00

எது இத்தருணத்தில் நடந்துவிடக்கூடாதென வேண்டுவோமோ அது நடந்துவிடுகையில், அந்தக் கசப்பை விழுங்க முடியாமல் துடிக்க நேரும். நெருங்கிய உறவுக்குள் ஓர் அகால மரணம். அதுவும் பிஞ்சு !

திடுக்கென கண்டறியப்பட்ட தீரா நோய். முறையான மருத்துவத்தையும், மருந்துகளையும் பெற முடியாமல், விரைந்து நிகழ்ந்துவிட்ட அநியாயச் சாவு !

ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட நெருங்கின உறவினர்களையும், நண்பர்களையும் பெற்றிருந்த அந்தக் குடும்பத்தில் நிகழ்ந்த இந்தக் கோர மரணத்தின் இறுதிச் சடங்குகளில் கலந்துக் கொள்ள பத்து பேர் கூட வரவில்லை !

அரசின் உத்தரவுகளை மதிப்பதில் நம்மாட்களுக்கு நிகர் வெள்ளைக்காரர்கள் மட்டுமே இருப்பார்கள். பிஞ்சு மரணங்களை எளிதில் கிரகிக்க முடியாதென்பதால் நானும் இறுதிச்சடங்கிற்குப் போக மிகவும் தயங்கினேன். இருந்தும் போய்விட்டேன். தன் கைகளில் மரணித்தக் குழந்தையை ஏந்திய தந்தை, மாடியிலிருந்து எடுத்துவந்து வண்டியில் கிடத்தியக் காட்சி, அடிமனத்திலிருந்து கேவலை வெடித்தெழச் செய்துவிட்டது. குழந்தை கிடத்தப்பட்டிருந்த வண்டியை, அங்கிருந்து கிளம்ப அனுமதிக்கவே மாட்டேன் எனத் தாய் ஒரு கையால் அழுந்தப் பிடித்தபடி சாலையில் உருண்டழ, அவர் கைகளை பல கரங்கள் சேர்ந்துப் பிடுங்கியபின், அந்த வண்டி நகர்ந்தது !

பிற்பகல் மணி 02 : 00

பார்க்கவொண்ணாக் காட்சிகளை பார்த்துவிட்டு கனத்த மனத்துடன் வீட்டுக்கு வந்து செய்திகளைப் பார்த்தால், மனம் மேலும் மேலும் சிதிலமாகியதே அன்றி மீள வழியில்லை !

உரிய மருத்துவம் கிட்டாமல் மரித்துப் போன குழந்தையுடன் கதறியழுதபடி வீதியில் நடக்கும் பெண்ணொருத்தி ;

பசிக்கொடூரம் தாங்காமல் அலறிய தன் ஐந்துக் குழந்தைகளை கங்கையில் வீசிய தாய் ;

பசி, பிரிவு மாளாமல் தூக்கிட்டுச் செத்துப் போன சென்னை அம்பத்தூர் பீகார் தொழிலாளி

இதற்கும் மேல் டிவி பார்ப்பது நம்மையும் தற்கொலைக்குத் தூண்டுமென அஞ்சி, அதை அணைத்துவிட்டேன் !

பின்னிரவு மணி 10 : 30

கொரோனா வீட்டுச்சிறை ஆரம்பமானப் பொழுதுகளிலிருந்தே, நாட்டில் பட்டினிச் சாவுகள் ஏற்பட்டு விடக் கூடாதே எனப் பதறிக்கொண்டிருந்தோம். ஆனால், வட மாநிலங்களில் தொழிலாளர்களை நடக்கவிட்டும், பட்டினி போட்டும் பலிபோட, இங்கு நம்மூரில் அப்படி ஓர் அவலங்கள் நிகழாமல் பார்த்துக் கொண்டவர்கள் தன்னார்வலர்கள் !

நாடு முடங்கிய மறுநாளே, வீடற்ற, உறவுகளற்ற, கைவிடப்பட்ட பல முதியோர்கள், உடல் ஊனமுற்றோர், மன நிலை பாதிக்கப்பட்டோரை தேடித் தேடி தன்னார்வலர்கள் உணவளித்தனர். அப்படி உணவளித்த ஓர் உடற்பயிற்சி ஆசிரியரின் கன்னத்தில் அறைந்த காவல்துறை பற்றியெல்லாம் நீங்களும் வாசித்திருப்பீர்கள், பார்த்திருப்பீர்கள் !

இப்பேரிடர்ச் சூழலில் அனைத்தையும் அரசே பார்த்துக் கொள்ளட்டுமென பிரதான எதிர்க்கட்சியால் வாளாவிருக்க முடியும். ஆனால் ஸ்டாலின் மாற்றிச் சிந்தித்தார். அரசு அதன் வேலையைப் பார்க்கட்டும். எதிர்க்கட்சி அது அதன் வேலையைப் பார்க்கும் என்று தொடக்கத்திலிருந்தே தன் கட்சிப் பிரமுகர்களை வீட்டிலிருந்தபடியே அலைபேசியில் அழைத்து, அவர்களை பொதுமக்களுக்கு எவ்வகையிலெல்லாம் உதவ முடியுமோ, அதைச் செய்யுங்கள் என்று தூண்டிய வண்ணமிருந்தார் !

மருத்துவ உபகரணங்கள் முதல் அத்தியாவசிய மளிகை, காய்கறி, பழங்கள், உணவு என திமுக சார்பாக தமிழகத்தின் ஒவ்வொரு மூலை முடுக்குவரை விநியோகிக்கப்பட்டன !

கட்சி சார்பின்றி வாடியிருக்கும் அனைத்து மக்களுக்கும் இது வழங்கப்பட்டது. கடைத் தேங்காய்களை எடுத்து வழிப் பிள்ளையார்களுக்கு உடைத்துக் கொண்டிருந்த எடப்பாடி அரசுக்கு எங்கோ எரிந்திருக்கிறது !

திமுக மட்டுமன்றி, இஸ்லாமிய அமைப்புகள், தொண்டு நிறுவனங்கள், பெரிய கம்பெனிகள் என்று பலரும், இந்தச் சூழ்நிலையில் எவரும் துவண்டு போய்விடக் கூடாதென, மக்களை அரசுக்கு மேலாகவும் கவனித்துக் கொண்டனர் !

2015 -இறுதியில் செயற்கை வெள்ளப் பேரிடரின் போது, தன்னார்வலர்களிடமிருந்து பொருட்களைப் பிடுங்கி, அம்மையார் ஸ்டிக்கர்களை ஒட்டிய பழக்கம், ஈனபுத்தி, இன்னும் அவர்களை விட்டுப் போகாத காரணத்தினால், குயுக்தியாக ஒரு சுற்றறிக்கையை விட்டிருக்கின்றனர் !

அதன்படி, தன்னார்வலர்கள் இனி தாமே களத்திற்குச் சென்று விநியோகிக்க அனுமதியில்லையென்றும், உதவிப் பொருட்களை அரசு நிர்வாகத்திடம் ஒப்படைத்துவிட வேண்டுமென்றும் நிர்பந்தித்திருக்கிறார்கள். கேட்டால் தொற்று நோய், 144 தடையுத்தரவு என்று சாக்கு போக்கு !

உடனடியாக ஸ்டாலினும், கமலும் இதற்கு கடுமையான எதிர்வினையாற்ற, இதர தன்னார்வல அமைப்புகளும் கைகோர்த்திருக்கின்றன, நல்லதே நடக்கும் !

தொடரும்

கொடுக்கும் கைகளைத் தடுப்பதா? – ராஜா ராஜேந்திரன்

தொடரின் முந்தைய கட்டுரைகள்: